INFOdoradca+ Informacje o zawodach - Powiatowy Urząd Pracy w Olecku

Przewodnik turystyczny miejski 511303

• Przewodnik.
• Przewodnik miejski.
• Przewodnik turystyczny.

W Międzynarodowym Standardzie Klasyfikacji Zawodów ISCO-08 odpowiada grupie:

• 5113 Travel guides.

Według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007):

• Sekcja N – Działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca.

Notka metodologiczna

Opis informacji o zawodzie opracowano na podstawie:

• analizy źródeł (akty prawne, klasyfikacje krajowe, międzynarodowe) oraz źródeł internetowych,
• Sektorowej Ramy Kwalifikacji w sektorze turystyka,
• analizy opisu zawodu zamieszczonego w wyszukiwarce opisów zawodów na Wortalu Publicznych Służb Zatrudnienia,
• badań ankietowych prowadzonych w projekcie INFODORADCA+ w październiku i listopadzie 2018 r.,
• zebranych opinii od recenzentów, członków panelu ewaluacyjnego oraz zespołu ds. walidacji i jakości informacji o zawodach.

Autorzy i eksperci opiniujący

Zespół Ekspercki:

• Arkadiusz Aleksiejew – DORADCA Consultants Ltd Sp. z o.o., Gdynia.
• Elżbieta Trella – „ELLA” Elżbieta Trella, Gdynia.
• Dorota Wójcik – Biuro Usług Turystycznych „BUT”, Warszawa.

Zespół ds. walidacji i jakości informacji o zawodzie:

• Anna Będzińska – DORADCA Consultants Ltd. Sp. z o.o., Gdynia.
• Wojciech Gostomski – DORADCA Consultants Ltd. Sp. z o.o., Gdynia.
• Joanna Gralak-Merchel – DORADCA Consultants Ltd. Sp. z o.o., Gdynia.
• Jolanta Religa – Instytut Technologii Eksploatacji – PIB, Radom.
• Krzysztof Symela – Instytut Technologii Eksploatacji – PIB, Radom.

Recenzenci:

• Rafał Ryszelewski – Usługi Turystyczne RAFTUR Rafał Ryszelewski, Łódź.
• Beata Widera – Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, Departament Edukacji i Sportu, Gdańsk.

Panel ewaluacyjny – przedstawiciele partnerów społecznych:

• Maria Napiórkowska-Gzula – Stowarzyszenie „Sposób na Sukces”, Brwinów.
• Barbara Steblik – Sztuka Komunikacji Sp. z o.o., Gdynia.

Data (rok) opracowania opisu informacji o zawodzie: 2018 r.

Przewodnik turystyczny ¹⁴ miejski zajmuje się zawodowo oprowadzaniem turystów ¹⁸ po wybranych miastach, udzielaniem fachowej informacji o atrakcyjności odwiedzanych miejsc oraz sprawowaniem opieki nad zwiedzającymi w zakresie wynikającym z umowy.

Opis pracy

Przewodnik turystyczny miejski oprowadza turystów po mieście, prezentując poszczególne obiekty i miejsca, jak np. ratusze, pałace, kościoły, pomniki, cmentarze, parki, place, a także inne walory turystyczne. Do realizacji usługi przewodnickiej ¹⁹ niezbędne jest dobre przygotowanie merytoryczne. Przewodnik powinien doskonale znać historię regionu i kraju, jako tło informacji o mieście i poszczególnych jego walorach. Musi też posiadać szeroką wiedzę o kulturze i tradycjach, znanych postaciach związanych z miastem, znać ciekawostki, anegdoty, a także legendy. Przewodnik turystyczny miejski może oprowadzać turystów w sposób klasyczny, np. według wyznaczonej trasy tematycznej lub stosować nowoczesne formy zwiedzania, takie jak gra miejska ¹, quest ¹⁵ lub zwiedzanie fabularyzowane ²³.

Ważnym elementem pracy przewodnika jest czuwanie nad bezpieczeństwem turystów.

Sposoby wykonywania pracy

Przewodnik turystyczny miejski wykonuje swoją pracę oprowadzając turystów po mieście i zlokalizowanych w jego obrębie atrakcjach turystycznych. Stosuje metody przewodnictwa turystycznego ⁷. Nieodłącznym elementem pracy jest ciągłe, publiczne występowanie przed grupą. Oprowadzając grupę turystów, przewodnik turystyczny miejski opowiada o zwiedzanych obiektach. Sposób przekazu informacji powinien być atrakcyjny i dostosowany do odbiorców (np. dzieci, młodzież, osoby dorosłe). Przekaz powinien być jasny i zrozumiały, tak aby ułatwiać zachowanie w pamięci nie tylko obrazu, ale i najciekawszej wiedzy o danym mieście.

Ważnym elementem pracy przewodnika turystycznego miejskiego jest także:

• sprawowanie opieki nad turystami,
• pilnowanie czasu trwania zwiedzania, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami,
• nawiązywanie i utrzymywanie dobrego kontaktu z turystami,
• radzenie sobie w sytuacjach napięcia nerwowego.

Przewodnik turystyczny miejski współpracuje z przedsiębiorcami turystycznymi ¹² (głównie z organizatorami turystyki ¹¹), klientami indywidualnymi, a także podmiotami zainteresowanymi usługą przewodnicką (np. szkołami, zakładami pracy, stowarzyszeniami, fundacjami, itp.) oraz osobami zajmującymi się obsługą turystów, np. kierowcami autokarów, restauratorami, hotelarzami i osobami zatrudnionymi w zwiedzanych obiektach (m.in. pracownikami muzeów itp.).

Więcej szczegółowych informacji znajduje się w sekcjach: 3.1. Zadania zawodowe oraz 3.2 i 3.3. Kompetencje zawodowe.

Warunki pracy

Miejscem pracy przewodnika turystycznego miejskiego jest teren miasta, w którym wykonywana jest usługa przewodnicka, a w szczególności:

• wnętrza kościołów,
• wnętrza obiektów muzealnych,
• pałace,
• zamki,
• inne obiekty atrakcyjne turystycznie,
• parki miejskie,
• inne tereny miasta z walorami przyrodniczymi,
• środki transportu, np. autokary.

Czynności zawodowe przewodnika wykonywane są na wolnym powietrzu podczas zwiedzania, gdzie przewodnik turystyczny miejski stale towarzyszy grupie, we wnętrzach zwiedzanych obiektów oraz w czasie podróżowania.

Praca odbywa się w zmiennych warunkach atmosferycznych, w niskich lub wysokich temperaturach, zarówno w słoneczne, jak i deszczowe dni. Dodatkowo na warunki pracy przewodnika turystycznego miejskiego wpływa również specyfika grupy turystów, w tym:

• wiek (dzieci, dorośli, osoby trzeciego wieku),
• stan zdrowia i kondycja psychofizyczna (np. osoby z niepełnosprawnością),
• zainteresowania,
• możliwości percepcji.

Organizacja pracy w grupie osób w różnym wieku jest trudniejsza niż w grupie jednolitej. Ze względu na konieczność prowadzenia pracy na kilku poziomach, przewodnik turystyczny miejski musi dostosować narrację do osób o różnych zainteresowaniach. Każde zwiedzanie jest odmienne ze względu na zróżnicowany czas trwania i oczekiwania uczestników.

Więcej informacji znajduje się w sekcji: 4.1. Możliwości podjęcia pracy w zawodzie.

Wykorzystywane maszyny i narzędzia pracy

Przewodnik turystyczny miejski w swojej pracy zawodowej wykorzystuje m.in.:

• zestaw głośnomówiący (mikrofon i głośnik),
• systemy nagłaśniające typu tour-guide: nadajnik (przewodnik)/odbiorniki (uczestnicy zwiedzania),
• mapy, plany miast i obiektów, szkice, zdjęcia,
• narzędzia multimedialne ⁸, w tym odtwarzacze muzyki, nagrania wideo i filmy dotyczące zwiedzanych miejsc.

Organizacja pracy

Przewodnik turystyczny miejski wykonuje swoją pracę indywidualnie. Zwykle nie jest ona nadzorowana przez przełożonego. Często współpracuje z innymi przedstawicielami rynku turystycznego, np. z kierowcami autokarów, którymi podróżuje grupa.

Przewodnik turystyczny miejski może być pracownikiem etatowym biura podróży lub wykonywać pracę w ramach umowy zlecenia, w bardzo różnych porach i godzinach (dzień, noc). Praca może mieć charakter nieregularny, tzn. może być wykonywana w różnym czasie (niekiedy powyżej 8 godzin) w różnych dniach tygodnia – zależy to od potrzeb turystów zamawiających usługę przewodnicką, lub sezonowy, z większą intensywnością w okresach wzmożonej aktywności turystycznej. Przewodnik turystyczny miejski pracuje również w dni ustawowo wolne od pracy oraz w dni świąteczne.

Praca ta wykonywana jest głownie w ruchu lub w pozycji stojącej (podczas zwiedzania), w pozycji siedzącej (np. podczas przejazdu autokarem).

Zagrożenia mające wpływ na bezpieczeństwo pracy człowieka

Przewodnik turystyczny miejski może być narażony na:

• choroby gardła z powodu nadmiernego przesilenia strun głosowych,
• przeziębienia ze względu zmiany warunków atmosferycznych,
• dolegliwości kończyn dolnych oraz kręgosłupa ze względu na wielogodzinne chodzenie lub stanie.

Wymagania psychofizyczne

Dla pracownika wykonującego zawód przewodnik turystyczny miejski ważne są:

w kategorii wymagań fizycznych

• ogólna wydolność fizyczna,
• sprawność układu krążenia,
• sprawność układu oddechowego,
• sprawność układu kostno-stawowego,
• sprawność układu mięśniowego,
• sprawność narządu wzroku,
• sprawność narządu słuchu;

w kategorii sprawności sensomotorycznych

• spostrzegawczość,
• koordynacja wzrokowo-ruchowa,
• prawidłowa wymowa,
• ostrość wzroku,
• ostrość słuchu;

w kategorii sprawności i zdolności

• uzdolnienia organizacyjne,
• zdolności przywódcze (lider grupy),
• zdolność nawiązywania kontaktu z ludźmi,
• łatwość wypowiadania się,
• zdolność rozwiązywania konfliktów,
• zdolność koncentracji uwagi,
• podzielność uwagi,
• dobra pamięć,
• wyobraźnia i myślenie twórcze,
• rozumowanie logiczne,
• zdolność podejmowania szybkich i trafnych decyzji,
• zdolności językowe,
• orientacja w terenie,
• wyczucie czasu;

w kategorii cech osobowościowych

• gotowość do współdziałania,
• odpowiedzialność za innych,
• gotowość do dzielenia się wiedzą,
• operatywność i skuteczność,
• wysoka kultura osobista,
• asertywność,
• komunikatywność,
• elastyczność i otwartość na zmiany,
• dyspozycyjność,
• niezależność,
• wytrzymałość na długotrwały wysiłek fizyczny,
• wytrzymałość na długotrwały wysiłek psychiczny,
• odporność emocjonalna,
• cierpliwość,
• samodzielność,
• opanowanie,
• punktualność,
• wyrozumiałość.

Więcej informacji znajduje się w sekcjach: 3.4. Kompetencje społeczne; 3.5. Profil kompetencji kluczowych dla zawodu.

Wymagania zdrowotne

Ze względu na konieczność długotrwałej pracy w ruchu lub w pozycji stojącej, zawód przewodnik turystyczny miejski można zaliczyć do prac średnio ciężkich. Wymagana jest ogólna sprawność układu kostno-stawowego, mięśniowego oraz oddechowego. Bardzo ważna jest również sprawność aparatu mowy, dobry wzrok i słuch.

Przeciwwskazaniami do pracy w zawodzie są: niesprawność narządu ruchu uniemożliwiająca przemieszczanie się, jak również poważne wady wzroku, słuchu, wady wymowy, choroby psychiczne, które mogą być przeszkodą w kontaktach z turystami.

Obecnie (2018 r.) przewodnik turystyczny miejski nie ma obowiązku przedstawiania zaświadczenia lekarskiego o odpowiednim stanie zdrowia.

Więcej informacji znajduje się w sekcji: 4.4. Możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych w zawodzie.

Wykształcenie niezbędne do podjęcia pracy w zawodzie

Obecnie (2018 r.), zgodnie z obowiązującymi przepisami, osoby podejmujące pracę w zawodzie przewodnik turystyczny miejski muszą posiadać wykształcenie co najmniej średnie lub średnie branżowe.

Tytuły zawodowe, kwalifikacje i uprawnienia niezbędne/preferowane do podjęcia pracy w zawodzie

Obecnie (2018 r.) nie występują specyficzne wymagania w zakresie tytułów zawodowych, kwalifikacji i uprawnień dla kandydata do pracy w zawodzie przewodnik turystyczny miejski. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, aby rozpocząć pracę w zawodzie, należy:

• ukończyć 18 lat,
• ukończyć szkołę średnią,
• nie być karanym za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego.

Przy zatrudnianiu w zawodzie przewodnik turystyczny miejski preferowane są przez pracodawców osoby legitymujące się:

• dyplomem potwierdzającym kwalifikacje zawodowe (pełne) w zawodach szkolnych pokrewnych: technik obsługi turystycznej lub technik turystyki wiejskiej,
• świadectwami potwierdzającymi kwalifikacje wyodrębnione dla zawodu technik obsługi turystycznej (cząstkowe): TG.14 Planowanie i realizacja imprez i usług turystycznych, TG.15 Prowadzenie informacji turystycznej oraz sprzedaż usług turystycznych,
• świadectwami potwierdzającymi kwalifikacje wyodrębnione dla zawodu technik turystyki wiejskiej (cząstkowe): TG.08 Prowadzenie działalności turystycznej na obszarach wiejskich.

Wymienione wyżej kwalifikacje potwierdzane są przez Okręgowe Komisje Egzaminacyjne.

Dodatkowym atutem przy zatrudnieniu w zawodzie przewodnik turystyczny miejski może być:

• posiadanie certyfikatów potwierdzających nabycie kompetencji przydatnych w wykonywaniu powierzonych zadań, np.: kurs oprowadzaniu grup turystycznych,
• posiadanie uprawnień do oprowadzania po obiektach i muzeach znajdujących się w danym mieście (obecnie większość muzeów wymaga licencji do oprowadzania po obiekcie),
• ukończenie studiów wyższych I i/lub II stopnia oferowanych przez uczelnie wyższe na kierunkach związanych z branżą, np. turystyka i rekreacja czy historia, filozofia lub filologia oraz w ramach specjalności na innych kierunkach (historia, geografia, architektura),
• ukończenie studiów podyplomowych o specjalności turystyka i hotelarstwo,
• uzyskanie certyfikatu potwierdzającego kwalifikację „Pilotowanie imprez turystycznych”, zgodnie z zasadami walidacji i certyfikacji kwalifikacji rynkowych wprowadzonych do Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji.

Organizatorzy turystyki organizujący wycieczki dla turystów z zagranicy wymagają od przewodników turystycznych znajomości języka obcego, umożliwiającej swobodny kontakt z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym. Znajomość języka obcego można udokumentować:

• dyplomem ukończenia studiów filologicznych lub nauczycielskiego kolegium języków obcych,
• świadectwem ukończenia szkoły z obcym językiem wykładowym za granicą,
• dokumentem poświadczającym znajomość języka obcego na poziomie biegłości B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy.

Osoby, które nie legitymują się wymienionymi dokumentami, mogą złożyć egzamin ze znajomości języka obcego przed komisją egzaminacyjną języków obcych, powoływaną przez marszałków województw.

Więcej informacji znajduje się w sekcji: 4.2. Instytucje oferujące kształcenie, szkolenie i/lub potwierdzanie kompetencji w ramach zawodu.

Możliwości rozwoju zawodowego i awansu

W pracy przewodnika turystycznego miejskiego nie ma określonej ścieżki awansu zawodowego. Z uwagi na bardzo szeroki zakres wymaganej wiedzy, niezmiernie ważne jest ciągłe rozwijanie posiadanych umiejętności i uzyskiwanie nowych kompetencji poprzez uczestnictwo w różnych formach edukacji formalnej i pozaformalnej.

Przewodnik turystyczny miejski ma możliwość rozwoju zawodowego poprzez:

• uczestnictwo w branżowych szkoleniach, konferencjach, jak również warsztatach tematycznych dotyczących zagadnień z zakresu: historii, historii sztuki, geografii, architektury, prawa, wiedzy o środowisku,
• udział w szkoleniach dla przewodników muzealnych oraz przewodników w poszczególnych atrakcjach turystycznych,
• podjęcie pracy w zawodach pokrewnych, pod warunkiem uzupełnienia wymaganych kompetencji.

Możliwości potwierdzania kompetencji

Obecnie (2018 r.) w zawodzie przewodnik turystyczny miejski nie ma możliwości potwierdzania kompetencji zawodowych w edukacji formalnej.

Okręgowe Komisje Egzaminacyjne oferują możliwość potwierdzenia kwalifikacji pełnych w pokrewnych zawodach szkolnych (technik obsługi turystycznej i technik turystyki wiejskiej) oraz kwalifikacji cząstkowych:

• dla zawodu technik obsługi turystycznej: TG.14 Planowanie i realizacja imprez i usług turystycznych, TG.15 Prowadzenie informacji turystycznej oraz sprzedaż usług turystycznych,
• dla zawodu technik turystyki wiejskiej: TG.08 Prowadzenie działalności turystycznej na obszarach wiejskich.

Kompetencje zdobywane lub rozwijane w toku edukacji pozaformalnej i uczenia się nieformalnego potwierdzają różnego rodzaju certyfikaty, zaświadczenia uczestnictwa w szkoleniach.

Istnieje możliwość przystąpienia do egzaminu potwierdzającego kwalifikację rynkową „Pilotowanie imprez turystycznych”, zgodnie z zasadami walidacji i certyfikacji kwalifikacji rynkowych wprowadzonych do Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji.

Więcej informacji można uzyskać w Bazie Usług Rozwojowych https://uslugirozwojowe.parp.gov.pl oraz Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji https://rejestr.kwalifikacje.gov.pl

Osoba zatrudniona w zawodzie przewodnik turystyczny miejski może rozszerzać swoje kompetencje zawodowe w zawodach pokrewnych:

Pracownik w zawodzie przewodnik turystyczny miejski wykonuje różnorodne zadania, do których należą w szczególności:

• Z1 Ustalanie warunków realizacji usługi przewodnickiej podczas imprezy turystycznej ² oraz rozliczanie imprezy turystycznej.
• Z2 Dostosowywanie programu zwiedzania miasta do całości programu imprezy turystycznej.
• Z3 Oprowadzanie uczestników imprezy turystycznej zgodnie z metodyką przewodnictwa turystycznego.
• Z4 Dbanie o bezpieczeństwo uczestników w trakcie wycieczki ²¹ i udzielanie im pomocy w razie potrzeby.
• Z5 Kontrolowanie jakości usług zamówionych w firmach obsługujących ruch turystyczny i ich zgodności z zamówieniem.
• Z6 Przedstawianie miasta i poszczególnych jego obiektów w powiązaniu z historią, kulturą, sztuką i tradycjami Polski i Europy.
• Z7 Zapoznawanie uczestników wycieczki z ogólnymi wiadomościami o środowisku geograficznym i geografii turystycznej kraju i regionu.
• Z8 Utrwalanie w pamięci turystów pozytywnego wizerunku zwiedzanego miasta, m.in. za pomocą środków audiowizualnych.

Kompetencja zawodowa Kz1: Organizowanie usługi przewodnickiej obejmuje zestaw zadań zawodowych Z1, Z2, Z3, Z4, Z5, do realizacji których wymagane są odpowiednie zbiory wiedzy i umiejętności.

Kompetencja zawodowa Kz2: Zaznajamianie turystów z miastem, regionem i krajem, ich zabytkami, historią kulturą, tradycjami i środowiskiem geograficznym obejmuje zestaw zadań zawodowych Z6, Z7, Z8, do realizacji których wymagane są odpowiednie zbiory wiedzy i umiejętności.

Pracownik w zawodzie przewodnik turystyczny miejski powinien posiadać kompetencje społeczne niezbędne do prawidłowego i skutecznego wykonywania zadań zawodowych.

W szczególności pracownik jest gotów do:

• Ponoszenia odpowiedzialności za realizację zadań z zakresu przewodnictwa turystycznego z udziałem klientów ⁴, w tym za ich zdrowie i bezpieczeństwo.
• Samooceny i weryfikowania swoich działań w obszarze przewodnictwa turystycznego.
• Podejmowania samodzielnych decyzji z uwzględnieniem potrzeb i oczekiwań uczestników imprezy turystycznej.
• Podejmowania współpracy z innymi podmiotami gospodarczymi podczas realizacji usług przewodnickich.
• Kierowania się zasadami zgodnymi z etyką zawodową i obowiązującymi przepisami.
• Podnoszenia własnych kompetencji zawodowych w sposób ustawiczny, w kontekście nowych trendów w branży turystycznej.
• Prowadzenia konsultacji i podejmowania działań mających na celu poprawę jakości usług przewodnickich.
• Oceniania w sposób racjonalny zagrożenia zdrowia oraz życia i podejmowania działań adekwatnych do stopnia zagrożenia.

Pracownik powinien mieć zdolność właściwego wykonywania zadań zawodowych i predyspozycje do rozwoju zawodowego. Dlatego wymaga się od niego odpowiednich kompetencji kluczowych. Zostały one zilustrowane w formie profilu (rys. 1) ukazującego ważność kompetencji kluczowych dla zawodu przewodnik turystyczny miejski.

Rys. 1. Profil kompetencji kluczowych dla zawodu przewodnik turystyczny miejski

Uwaga:

Wykaz kompetencji kluczowych opracowano na podstawie wykazu stosowanego w Międzynarodowym Badaniu Kompetencji Osób Dorosłych − projekt PIAAC (OECD).

Kompetencje zawodowe pracownika w zawodzie przewodnik turystyczny miejski nawiązują do opisów poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji oraz Sektorowej Ramy Kwalifikacji w sektorze turystyka dla branży: pilotaż, przewodnictwo i animacja czasu wolnego.

Opis zawodu, zadań zawodowych i wymagań kompetencyjnych może stanowić materiał informacyjny dla przygotowania (lub aktualizacji) opisów kwalifikacji wprowadzanych do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji (ZSK). Więcej informacji:

• Zintegrowany System Kwalifikacji: https://www.kwalifikacje.gov.pl
• Zintegrowany Rejestr Kwalifikacji: https://rejestr.kwalifikacje.gov.pl

Przewodnik turystyczny miejski może pracować na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej między innymi w takich instytucjach, jak:

• biura podróży,
• biura usług turystycznych,
• jednostki administracji samorządowej prowadzące lokalne (miejskie) biura / centra informacji turystycznej.

Przewodnik turystyczny miejski może także wykonywać swoje usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zlecenia wykonania usług przewodnickich zwykle pochodzą od biur podróży, firm zainteresowanych usługą przewodnicką lub osób indywidualnych.

Kształcenie

Obecnie (2018 r.) w ramach systemu edukacji zawodowej w Polsce nie prowadzi się kształcenia w zawodzie przewodnik turystyczny miejski.

Szkoły średnie techniczne oferują kształcenie w zawodach pokrewnych z obszaru turystyki, tj.: technik obsługi turystycznej i technik turystyki wiejskiej. W przypadku zawodu technik turystyki wiejskiej, kształcenie oferują też szkoły policealne. Kwalifikacje w tych zawodach potwierdzają Okręgowe Komisje Egzaminacyjne.

Kwalifikacyjne kursy zawodowe (dla dorosłych) umożliwiające potwierdzanie kwalifikacji przydatnych do pracy w zawodzie przewodnik turystyczny miejski, tj.: TG.14 Planowanie i realizacja imprez i usług turystycznych, TG.15 Prowadzenie informacji turystycznej oraz sprzedaż usług turystycznych, TG.08 Prowadzenie działalności turystycznej na obszarach wiejskich, oferowane są przez:

• publiczne szkoły prowadzące kształcenie zawodowe,
• niepubliczne szkoły posiadające uprawnienia szkół publicznych, prowadzące kształcenie zawodowe,
• publiczne i niepubliczne placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego, ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego,
• instytucje rynku pracy prowadzące działalność edukacyjno-szkoleniową,
• podmioty prowadzące działalność oświatową na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców.

Osoby, które po spełnieniu wymagań formalnych i zdaniu egzaminu (przeprowadzanego również w trybie eksternistycznym) przed Okręgową Komisją Egzaminacyjną uzyskały dyplom potwierdzający kwalifikacje wyodrębnioną w ww. zawodach, mają możliwość otrzymania również suplementu Europass do tych dyplomów w języku polskim lub angielskim, co ma istotne znaczenie w przypadku poszukiwania pracy za granicą.

Osoby, które chcą zdobywać wykształcenie przydatne w zawodzie przewodnik turystyczny miejski mają możliwość podejmowania studiów wyższych I i II stopnia oraz studiów podyplomowych oferowanych przez uczelnie wyższe na kierunkach związanych z branżą turystyczną oraz na kierunkach związanych ze znajomością języków obcych.

Szkolenie

Czynny zawodowo przewodnik turystyczny miejski powinien brać udział w szkoleniach organizowanych przez obiekty, instytucje lub organizacje (np. Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, biura turystyczne) znajdujące się w danym mieście, brać udział w spotkaniach i wykładach oraz oprowadzaniach kuratorskich ¹⁰, organizowanych przez obiekty muzealne znajdujące się na danym terenie.

Istnieje możliwość przystąpienia do egzaminu potwierdzającego kwalifikację rynkową „Pilotowanie imprez turystycznych” wprowadzoną do Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji, zgodnie z zasadami walidacji i certyfikacji prowadzonymi przez instytucje uprawnione do nadawania tej kwalifikacji.

Przewodnik turystyczny miejski powinien uczestniczyć w procesie samokształcenia i aktywnego uczenia się poprzez korzystanie z dostępnych, otwartych internetowych zasobów edukacyjnych, szkoleń e-learningowych, branżowych portali społecznościowych oraz wszelkich dostępnych publikacji.

Obecnie (2018 r.) wynagrodzenie osób pracujących w zawodzie przewodnik turystyczny miejski ustalane jest najczęściej indywidualnie, w odniesieniu do dnia pracy lub liczby godzin wykonywania usługi. Praca ma charakter sezonowy, co powoduje znaczną zmienność miesięcznych wynagrodzeń. Najczęściej stawka określana jest w ramach 4 lub 8 godzin pracy i wynosi od 120 zł do 400 zł brutto za 4 godziny pracy, od 400 zł do 700 zł za 8 godzin pracy. Przewodnik turystyczny miejski może w sezonie letnim oprowadzać grupę nawet codziennie. Poza sezonem zdarza się całkowity brak zleceń, lub jest to kilka grup miesięcznie.

Poziom wynagrodzenia przewodnika turystycznego miejskiego najczęściej uzależniony jest od:

• czasu trwania zwiedzania,
• liczby uczestników,
• doświadczenia i jakości wykonywanej usługi przewodnickiej,
• języka (ojczysty lub obcy), w którym przewodnik będzie świadczył usługę,
• specyfiki grupy lub zamówienia klienta,
• regionu Polski.

W przypadku dużych biur podróży należy uwzględnić również otrzymywane pozapłacowe benefity, np. telefon komórkowy, laptop, zajęcia sportowo-rekreacyjne (karty sportowe, karnety), dodatkowe ubezpieczenie, opiekę medyczną, itp.

W zawodzie przewodnik turystyczny miejski możliwe jest zatrudnienie osób niepełnosprawnych.

Warunkiem niezbędnym jest identyfikacja indywidualnych barier i dostosowanie technicznych i organizacyjnych warunków środowiska oraz stanowiska pracy do potrzeb zatrudnienia osób:

• z niewielką dysfunkcją kończyn górnych (05-R), która nie wyklucza normalnego funkcjonowania i wykonywania czynności przewodnickich,
• z wadami i dysfunkcją wzroku (04-O), w przypadku możliwości skorygowania ich szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi,
• z innymi rodzajami niepełnosprawności wynikającymi z chorób układu krążenia, pokarmowego, moczowo-płciowego i in. – pod warunkiem, że praca nie wymaga znacznego wysiłku fizycznego oraz/lub zorganizowana jest w taki sposób, aby pracownik miał możliwość regularnego przyjmowania leków i dokonywania niezbędnych zabiegów pielęgnacyjno-medycznych (np. zastrzyków insulinowych).