INFOdoradca+ Informacje o zawodach - Powiatowy Urząd Pracy w Olecku

Mediator 263502

• Nie występują nazwy zwyczajowe zawodu.

W Międzynarodowym Standardzie Klasyfikacji Zawodów ISCO–08 odpowiada grupie:

• 2635 Social work and counselling professionals.

Według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007):

• Sekcja Q – Opieka zdrowotna i pomoc społeczna.

Notka metodologiczna

Opis informacji o zawodzie opracowano na podstawie:

• analizy źródeł (akty prawne, klasyfikacje krajowe, międzynarodowe) oraz źródeł internetowych,
• analizy opisu zawodu zamieszczonego w wyszukiwarce opisów zawodów na Wortalu Publicznych Służb Zatrudnienia,
• badań ankietowych prowadzonych w projekcie INFODORADCA+ w listopadzie 2018 r.,
• zebranych opinii od recenzentów, członków panelu ewaluacyjnego oraz zespołu ds. walidacji i jakości informacji o zawodach.

Autorzy i eksperci opiniujący

Zespół Ekspercki:

• Małgorzata Korycka – Centrum Pomocy Społecznej im. prof. Andrzeja Tymowskiego w Warszawie, Warszawa.
• Alicja Kosterska – Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, Warszawa.
• Martyna Kwiatkowska – Stowarzyszenie Wschodnioeuropejskie Centrum Demokratyczne, Piotrków Trybunalski.

Zespół ds. walidacji i jakości informacji o zawodzie:

• Zdzisław Czajka – Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, Warszawa.
• Maciej Gruza – Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, Warszawa.
• Urszula Jeruszka – Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, Warszawa.
• Barbara Sajkiewicz – Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, Warszawa.
• Krzysztof Symela – Instytut Technologii Eksploatacji – PIB, Radom.
• Ireneusz Woźniak – Instytut Technologii Eksploatacji – PIB, Radom.

Recenzenci:

• Sergiusz Magonow – Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Lublin.
• Magdalena Stalpińska – Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej, Warszawa.

Panel ewaluacyjny – przedstawiciele partnerów społecznych:

• Agnieszka Furman – Stowarzyszenie Sędziów Polskich IUSTITIA, Warszawa.
• Borysław Madeja – Okręgowa Izba Radców Prawnych w Katowicach, Katowice.

Data (rok) opracowania opisu informacji o zawodzie: 2018 r.

Mediator pomaga stronom ²³ zaangażowanym w konflikt w rozwiązaniu go i osiągnięciu porozumienia. Pośredniczy w konfliktach o zróżnicowanym charakterze: cywilnych ³, gospodarczych ⁴, rówieśniczych ⁶, rodzinnych ⁵, społecznych ⁷ i innych.

Opis pracy

Mediator zajmuje się udzielaniem pomocy stronom zaangażowanym w spory o charakterze cywilnym, gospodarczym, rówieśniczym, rodzinnym, społecznym lub innym. Głównym celem pracy mediatora jest doprowadzenie do wypracowania porozumienia zgodnego z obowiązującym prawem, satysfakcjonującego i akceptowanego przez wszystkie strony konfliktu.

Osoba pracująca w tym zawodzie prowadzi działania mediacyjne za zgodą stron, z zachowaniem bezstronności, neutralności i poufności. Do jej obowiązków należy kontaktowanie się ze stronami mediacji ⁹ w celu jej organizacji. Mediator dobiera odpowiednią metodę prowadzenia mediacji (ewaluatywną ¹⁰, facylitatywną ¹¹, wahadłową ¹³), moderuje rozmowę i zarządza konfliktem w taki sposób, by ułatwić jego zrozumienie, a także ukierunkowuje rozmowę na poszukiwanie rozwiązań sporu. Postępowanie mediacyjne nie jest jawne. Mediator jest zobowiązany zachować w tajemnicy fakty, o których dowiedział się w związku z prowadzeniem mediacji, chyba że strony zwolnią go z tego obowiązku. Mediator zajmuje się również redagowaniem ugody ²⁴ wypracowanej przez strony. Ugoda wypracowana i podpisana przed mediatorem, a następnie złożona w sądzie i zaakceptowana przez sąd jest wiążąca tak, jak ugoda zawarta przed sądem.

Mediator wykonuje swoje obowiązki na podstawie umowy o mediację zawartej między stronami konfliktu i z ich inicjatywy. Taka forma mediacji (mediacja umowna ¹²) stanowi alternatywny sposób rozwiązywania sporu ¹ (ang. Alternative Dispute Resolution, ADR) wobec postępowania sądowego.

Osoba wykonująca zawód mediatora powinna posiadać wiedzę z zakresu prawa (gospodarczego ¹⁷, rodzinnego i opiekuńczego ¹⁸, cywilnego ¹⁶ lub innych, w zależności od rodzaju konfliktów, w rozwiązywaniu których pomaga), funkcjonowania procedur mediacyjnych, a także psychologicznych mechanizmów powstawania, eskalacji i rozwiązywania konfliktów. Musi także spełniać wymagania formalne, różniące się w zależności od rodzaju prowadzonych mediacji. Oprócz tego powinna charakteryzować się opanowaniem, budzić zaufanie i posiadać zdolność obiektywnego osądu sytuacji.

Sposoby wykonywania pracy

Pracownik w zawodzie mediator wykonuje pracę polegającą na:

• rozpoznawaniu przyczyn i istoty konfliktu,
• określaniu strategii prowadzenia mediacji,
• organizowaniu wstępnych – informacyjnych i pośrednich spotkań mediacyjnych, a także spotkań bezpośrednich,
• zapewnianiu bezpiecznego, poufnego miejsca do odbycia mediacji, które umożliwia pełne wykorzystanie technik mediacyjnych (na przykład spotkania na osobności),
• aktywnym słuchaniu wszystkich stron zaangażowanych w konflikt,
• wyjaśnianiu stanowisk, interesów i granic kompromisu wszystkich stron zaangażowanych w konflikt,
• umiejętnym korzystaniu z pomocy doradców prawnych i innych ekspertów,
• przepracowywaniu kryzysowych momentów w prowadzonych rozmowach,
• udzielaniu pomocy w sformułowaniu ugody oraz weryfikowaniu realnych możliwości jej realizacji.

Więcej szczegółowych informacji znajduje się w sekcjach: 3.1. Zadania zawodowe oraz 3.2. Kompetencja zawodowa.

Warunki pracy

Mediator wykonuje swoją pracę w zamkniętych pomieszczeniach biurowych ośrodków mediacyjnych, organizacji pozarządowych (fundacji, stowarzyszeń) lub firm, które zatrudniają go na stałe lub w celu realizacji konkretnego zlecenia. Niezależnie od statusu zatrudniającej mediatora instytucji istotne jest, aby wśród zajmowanych przez nią przestrzeni biurowych znajdowały się miejsca, w których możliwa jest organizacja spotkania z korzystającymi z pomocy mediatora stronami konfliktu. Pomieszczenia przeznaczone do odbywania spotkań, w których mediator wykonuje zasadniczą część swojej pracy, powinny dawać stronom poczucie bezpieczeństwa i prywatności. Jeśli mediator prowadzi własną działalność gospodarczą, zaaranżowanie tego typu przestrzeni leży w zakresie jego obowiązków.

Więcej informacji znajduje się w sekcji: 4.1. Możliwości podjęcia pracy w zawodzie.

Wykorzystywane maszyny i narzędzia pracy

Mediator w działalności zawodowej wykorzystuje:

• komputer z typowym oprogramowaniem biurowym umożliwiającym zbieranie, przygotowywanie i przetwarzanie materiałów i danych (np. plików tekstowych) niezbędnych do planowania i realizacji pracy,
• oprogramowanie do przeglądania zasobów internetu, wysyłania i odbierania poczty elektronicznej,
• typowe urządzenia biurowe, takie jak drukarka, ksero, skaner,
• telefon stacjonarny i komórkowy,
• flipchart ².

Organizacja pracy

Czas i godziny wykonywania obowiązków pracownika w zawodzie mediator zależą od formy jego zatrudnienia. Mediator zatrudniony na etat w ośrodku mediacyjnym, organizacji pozarządowej (fundacji, stowarzyszeniu) lub innej instytucji pracuje przez 8 godzin dziennie, najczęściej w stałych godzinach, przy czym mogą być to godziny popołudniowe, ze względu na konieczność dopasowania dostępności mediatora do możliwości odbywania spotkań przez klientów. Czas pracy mediatora realizującego zlecenia jest uzależniony od ilości zleceń. O godzinach wykonywania obowiązków decydują zawierane ze zleceniodawcami umowy. Bez względu na formę zatrudnienia, pojedyncze spotkanie mediacyjne trwa zazwyczaj 1-2 godziny.

W trakcie pracy mediator kontaktuje się nie tylko z klientami, ale, jeśli pojawi się konieczność skonsultowania wypracowanych w toku mediacji rozwiązań pod kątem ich zgodności z prawem, również z sędzią lub prawnikiem.

Na wypadek, gdyby uczestnicy mediacji potrzebowali dodatkowej, specjalistycznej pomocy, mediator powinien dysponować danymi kontaktowymi do ekspertów (lekarzy, psychologów), z którymi jednak sam nie podejmuje bezpośredniej współpracy, a tylko poleca ich klientom.

Zagrożenia mające wpływ na bezpieczeństwo pracy człowieka

Podczas wykonywania swoich obowiązków mediator jest narażony na stres, wynikający ze spoczywającej na nim odpowiedzialności oraz emocjonalnego napięcia, towarzyszącego konfliktowym sytuacjom, w rozwiązywaniu których pośredniczy. W skrajnych przypadkach mediator może być narażony na zachowania agresywne ze strony klientów.

Wymagania psychofizyczne

Dla pracownika wykonującego zawód mediator ważne są:

w kategorii wymagań fizycznych

• ogólna wydolność fizyczna,
• sprawność narządu wzroku,
• sprawność narządu słuchu,
• sprawność narządów równowagi;

w kategorii sprawności sensomotorycznych

• koordynacja wzrokowo-ruchowa,
• ostrość słuchu,
• ostrość wzroku,
• rozróżnianie barw,
• zmysł równowagi,
• spostrzegawczość;

w kategorii sprawności i zdolności

• zdolność koncentracji uwagi,
• podzielność uwagi,
• dobra pamięć,
• łatwość wypowiadania się w mowie i/lub w piśmie,
• łatwość przenoszenia się z jednej czynności do drugiej,
• zdolność podejmowania szybkich i trafnych decyzji,
• zdolność analizowania i systematyzowania złożonych problemów,
• zdolność improwizacji,
• zdolność do wchodzenia w różnorodne role społeczne,
• zdolność do przestrzegania reguł, przepisów i standardów,
• zdolność nawiązywania kontaktu z ludźmi,
• zdolność skutecznego przekonywania,
• zdolność skutecznego negocjowania,
• zdolność rozwiązywania konfliktów,
• predyspozycje do postępowania z ludźmi;

w kategorii cech osobowościowych

• samodzielność,
• samokontrola,
• gotowość do pracy w szybkim tempie,
• gotowość do współdziałania,
• operatywność i skuteczność,
• odpowiedzialność za działania zawodowe,
• komunikatywność,
• asertywność,
• dyspozycyjność,
• odporność emocjonalna,
• odporność na działanie pod presją czasu,
• kontrolowanie własnych emocji,
• radzenie sobie ze stresem,
• rzetelność,
• dokładność,
• wytrwałość i cierpliwość,
• wysoka kultura osobista,
• gotowość do ustawicznego uczenia się oraz dzielenia się wiedzą.

Więcej informacji znajduje się w sekcjach: 3.3. Kompetencje społeczne; 3.4. Profil kompetencji kluczowych dla zawodu.

Wymagania zdrowotne

Praca mediatora pod względem wydatku energetycznego należy do prac lekkich. Występuje w niej również obciążenie umysłowe związane np. z analizowaniem,  rozwiązywaniem problemów i podejmowaniem decyzji.

Przeciwwskazaniem do wykonywania pracy w zawodzie mediator jest niepełnosprawność intelektualna lub choroby psychiczne, generujące zakłócenia funkcji poznawczych, które mogą stanowić przeszkodę w świadczeniu usług zgodnie z oczekiwaniami klientów. Ze względu na stałą współpracę z innymi ludźmi, mediator powinien ponadto posiadać sprawny narząd słuchu i mowy w stopniu pozwalającym na swobodną komunikację.

Więcej informacji znajduje się w sekcji: 4.4. Możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych w zawodzie.

Wykształcenie niezbędne do podjęcia pracy w zawodzie

Mediator powinien posiadać wykształcenie wyższe. Wymagany kierunek wykształcenia jest sprecyzowany wyłącznie w przypadku mediatora w konfliktach dotyczących nieletnich ¹⁵, który powinien ukończyć studia z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, resocjalizacji lub prawa. Wymienione kierunki studiów można uznać za preferowane również w przypadku mediatorów, pośredniczących w konfliktach innego rodzaju.

Tytuły zawodowe, kwalifikacje i uprawnienia niezbędne/preferowane do podjęcia pracy w zawodzie

Wymagania formalne, jakie musi spełniać mediator, różnią się w zależności od typu prowadzonych mediacji.

W sprawach karnych mediatorem może być osoba, która:

• posiada obywatelstwo polskie, obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w tych przepisach,
• posiada wykształcenie wyższe,
• korzysta w pełni z praw publicznych ⁸ i ma pełną zdolność do czynności prawnych ²⁶,
• ukończyła 26 lat,
• zna język polski w mowie i piśmie,
• nie była prawomocnie ¹⁹ skazana za umyślne przestępstwo ²⁰ lub umyślne przestępstwo skarbowe ²¹,
• posiada umiejętności i wiedzę w zakresie przeprowadzania postępowania mediacyjnego, rozwiązywania konfliktów i nawiązywania kontaktów międzyludzkich,
• daje rękojmię ²² należytego wykonywania obowiązków,
• została wpisana do wykazu osób uprawnionych do przeprowadzenia postępowania mediacyjnego w sprawach karnych.

W sprawach nieletnich mediatorem może być osoba, która:

• ukończyła 26 lat,
• korzysta z pełni praw cywilnych i publicznych,
• biegle włada językiem polskim w mowie i piśmie,
• posiada wykształcenie wyższe z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, resocjalizacji lub prawa oraz ma doświadczenie w zakresie wychowania lub resocjalizacji młodzieży,
• posiada umiejętności rozwiązywania konfliktów oraz nawiązywania kontaktów międzyludzkich,
• daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków,
• odbyła szkolenie dla mediatorów,
• została wpisana do wykazu osób uprawnionych do przeprowadzenia postępowania mediacyjnego w sprawach nieletnich.

W sprawach cywilnych mediatorem może być osoba z wykształceniem wyższym, mająca pełną zdolność do czynności prawnych, korzystająca w pełni z praw publicznych.

W sprawach administracyjnych mediatorem może być osoba z wykształceniem wyższym, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i korzysta z pełni praw publicznych.

Więcej informacji znajduje się w sekcji: 4.2. Instytucje oferujące kształcenie, szkolenie i/lub potwierdzanie kompetencji w ramach zawodu.

Możliwości rozwoju zawodowego i awansu

Mediator nie ma dużych możliwości awansu w hierarchii zawodowej. Rozwój zawodowy może w jego przypadku wiązać się z pozyskiwaniem coraz większej liczby klientów w miarę nabywania doświadczenia i po potwierdzeniu wysokiej jakości świadczonych usług.

Osoba posiadająca kompetencje w zawodzie mediator ma ponadto możliwość podjęcia pracy w innych, pokrewnych zawodach, takich jak np.: specjalista poradnictwa psychospołecznego i rodzinnego, mediator sądowy, specjalista komunikacji społecznej.

Możliwości potwierdzania kompetencji

Zgodnie z wytycznymi Kodeksu Etycznego Mediatorów Polskich, uchwalonego przez Społeczną Radę ds. Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości, pracownik w zawodzie mediator powinien pogłębiać swoje kompetencje zawodowe w celu jak najlepszego służenia uczestnikom mediacji.

Sposobem potwierdzenia kompetencji może być ukończenie studiów podyplomowych z zakresu mediacji, kursów organizowanych przez stowarzyszenia branżowe lub wyspecjalizowane firmy szkoleniowe.

Więcej informacji można uzyskać w Bazie Usług Rozwojowych https://uslugirozwojowe.parp.gov.pl oraz Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji https://rejestr.kwalifikacje.gov.pl

Osoba zatrudniona w zawodzie mediator może rozszerzać swoje kompetencje zawodowe w zawodach pokrewnych:

Pracownik w zawodzie mediator wykonuje różnorodne zadania, do których należą w szczególności:

• Z1 Zawieranie umowy o przeprowadzenie mediacji.
• Z2 Rozpoznawanie istoty konfliktu i ustalanie strategii przeprowadzenia mediacji.
• Z3 Organizowanie i prowadzenie spotkań mediacyjnych.
• Z4 Udzielanie pomocy w sformułowaniu ugody.

Kompetencja zawodowa Kz1: Przeprowadzanie mediacji umownych obejmuje zestaw zadań zawodowych Z1, Z2, Z3, Z4, do realizacji których wymagane są odpowiednie zbiory wiedzy i umiejętności.

Pracownik w zawodzie mediator powinien posiadać kompetencje społeczne niezbędne do prawidłowego i skutecznego wykonywania zadań zawodowych.

W szczególności pracownik jest gotów do:

• Ponoszenia odpowiedzialności za wykonywane działania dotyczące mediacji.
• Kierowania się zasadami etyki zawodowej w przeprowadzaniu mediacji.
• Przestrzegania zasad bezstronności, neutralności, uczciwości, rzetelności i poufności.
• Odnoszenia się z szacunkiem do wszystkich stron konfliktu, którego dotyczy mediacja.
• Podejmowania działań skoncentrowanych na potrzebach, uczuciach i oczekiwaniach stron konfliktu.
• Dopasowywania sposobów prowadzenia spotkań mediacyjnych do wiedzy, umiejętności oraz preferowanych form komunikacji osób zaangażowanych w konflikt.
• Budowania ze stronami relacji opartych na zaufaniu i zapewniania im poczucia bezpieczeństwa.
• Wykazywania się otwartością na prezentowanie odmiennych poglądów przez strony konfliktu.
• Wspomagania stron konfliktu w wypracowywaniu ich własnych rozwiązań.
• Podnoszenia swoich kompetencji osobistych i zawodowych w celu doskonalenia jakości warsztatu pracy mediatora.

Pracownik powinien mieć zdolność właściwego wykonywania zadań zawodowych i predyspozycje do rozwoju zawodowego. Dlatego wymaga się od niego odpowiednich kompetencji kluczowych. Zostały one zilustrowane w formie profilu (rys. 1) ukazującego ważność kompetencji kluczowych dla zawodu mediator.

Rys. 1. Profil kompetencji kluczowych dla zawodu mediator

Uwaga:

Wykaz kompetencji kluczowych opracowano na podstawie wykazu stosowanego w Międzynarodowym Badaniu Kompetencji Osób Dorosłych − projekt PIAAC (OECD).

Kompetencje zawodowe pracownika w zawodzie mediator nawiązują do opisów poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji.

Opis zawodu, zadań zawodowych i wymagań kompetencyjnych może stanowić materiał informacyjny dla przygotowania (lub aktualizacji) opisów kwalifikacji wprowadzanych do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji (ZSK). Więcej informacji:

• Zintegrowany System Kwalifikacji: https://www.kwalifikacje.gov.pl
• Zintegrowany Rejestr Kwalifikacji: https://rejestr.kwalifikacje.gov.pl

Mediator może oferować swoje usługi prowadząc własną działalność gospodarczą. Oprócz tego może znaleźć pracę w:

• ośrodkach mediacyjnych,
• poradniach psychologiczno-pedagogicznych,
• organizacjach pozarządowych (fundacjach, stowarzyszeniach),
• w działach ZZL (zarządzania zasobami ludzkimi ²⁵, często określanych skrótem HR, od angielskiego terminu Human Resources) dużych firm komercyjnych, działających w zróżnicowanych branżach.

Mediatorów zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy jest wciąż niewielu. Większość osób pracujących w tym zawodzie wykonuje swoje obowiązki w oparciu o umowy zlecenia na przeprowadzenie mediacji w konkretnej sprawie. W ich przypadku zawód mediatora funkcjonuje raczej jako zajęcie dodatkowe obok podstawowej działalności (np. w zawodzie prawnika czy psychologa).

Popularność usług mediacyjnych jest w Polsce stosunkowo niewielka, ale z roku na rok ciągle rośnie, co wskazuje na to, że zawód mediatora jest zawodem rozwojowym.

Kształcenie

Obecnie (2018 r.) do podjęcia pracy w zawodzie mediator w sprawach nieletnich wymagane, a w przypadku mediatorów specjalizujących się w przeprowadzaniu innego typu mediacji – preferowane jest ukończenie studiów wyższych z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, resocjalizacji lub prawa.

Absolwenci studiów wyższych, chcący zdobyć lub rozwinąć swoje umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów, mogą również podjąć oferowane przez szkoły wyższe studia podyplomowe na kierunkach takich, jak:

• negocjacje, mediacje, facylitacja,
• mediacje rodzinne i karne,
• mediacje gospodarcze, pracownicze i administracyjne,
• mediacje – alternatywne metody rozwiązywania sporów,
• zawód mediatora.

Wskazane jest, by studia podyplomowe spełniały standardy szkolenia mediatorów uchwalone przez Społeczną Radę ds. spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości.

Szkolenie

Mediator powinien rozszerzać swoje kompetencje uczestnicząc w kursach i szkoleniach, organizowanych przez:

• ośrodki mediacyjne,
• stowarzyszenia branżowe,
• ośrodki szkoleniowe, najczęściej w porozumieniu ze stowarzyszeniami branżowymi,
• sądy za pośrednictwem pełnomocników ds. mediacji,
• ministerstwa: Sprawiedliwości, Gospodarki, Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.

Wskazane jest, by kursy spełniały standardy szkolenia mediatorów uchwalone przez Społeczną Radę ds. spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości. Z reguły organizatorzy kursów poświadczają uzyskane przez uczestników kompetencje stosownymi zaświadczeniami.

Przykładowa tematyka takich szkoleń może dotyczyć:

• mediacji w biznesie,
• mediacji szkolnych i rówieśniczych,
• zagadnień praktycznych w mediacjach cywilnych i gospodarczych,
• mediacji w sporach zbiorowych,
• facylitacji, moderacji i konsultacji społecznych.

Sposobem na doskonalenie wiedzy i umiejętności przez mediatora może być również uczestnictwo w konferencjach naukowych poświęconych zagadnieniom związanym z rozwiązywaniem konfliktów, aspektami funkcjonowania procedur mediacyjnych i innym, dotyczącym dziedziny.

Obecnie (2018 r.) wynagrodzenie osób pracujących w zawodzie mediator jest uzależnione od formy zatrudnienia. Mediator zatrudniony na etacie w dziale ZZL (zarządzania zasobami ludzkim) dużych firm komercyjnych może uzyskać wynagrodzenie na tym samym poziomie, co specjalista ds. personalnych, które według internetowego badania wynagrodzeń w lutym 2018 roku wynosiło średnio 4800 zł brutto miesięcznie. Taki mediator może dodatkowo otrzymać od swojego pracodawcy służbowy telefon komórkowy, laptop i dostęp do prywatnej opieki medycznej.

Wynagrodzenie mediatora, świadczącego usługi w oparciu o umowy zlecenia, zależy od ilości zleceń, typu przeprowadzanych mediacji i liczby spotkań mediacyjnych, potrzebnych do rozwiązania danego sporu. Wynagrodzenie przysługuje mediatorowi niezależnie od tego, czy finalnie doszło do zawarcia ugody, a wysokość tego wynagrodzenia określa umowa o prowadzenie mediacji.

Obecnie (2018 r.) koszt jednego spotkania w sprawach niemajątkowych lub majątkowych, w których nie można ustalić wartości przedmiotu sporu dla osób fizycznych wynosi około 150 zł brutto za spotkanie z jedną ze stron konfliktu lub około 350 zł brutto za wspólne posiedzenie mediacyjne. W przypadku osób prawnych i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą koszt każdego spotkania może być wyższy o około 150-200 zł. W sprawach majątkowych, w których można ustalić wartość przedmiotu sporu, stawki ustalane są procentowo i zależą od wartości przedmiotu sporu. W mediacjach umownych mediator może pobierać dodatkowe koszty za przygotowanie projektu ugody (zwykle w wysokości około 100 zł za jeden arkusz A4).

W zawodzie mediator możliwe jest zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami.

Warunkiem niezbędnym jest identyfikacja indywidualnych barier, dostosowanie technicznych i organizacyjnych warunków środowiska oraz stanowiska pracy do potrzeb zatrudnienia osób:

• z dysfunkcją narządu słuchu (03-L), pod warunkiem, że niepełnosprawność ta jest możliwa do skorygowania za pomocą implantów lub aparatów słuchowych,
• z wadami i dysfunkcją wzroku (04-O), w przypadku możliwości skorygowania ich szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi,
• z dysfunkcją kończyn górnych (05-R), która nie wyklucza wykonywania bardziej precyzyjnych czynności.